คมเขี้ยวกระหัง

ตะวันลับเหลี่ยมเขาไปนานแล้ว ความมืดโรยตัวลงปกคลุมผืนป่าใหญ่ เสียงหริ่งเรไรประสานเสียงร้องระงมดังก้องไปทั่วราวกับบทเพลงแห่งรัตติกาล ท่ามกลางความมืดมิดนั้น มีร่างพรานหนุ่มผู้หนึ่งกำลังย่างก้าวอย่างระมัดระวัง ใบหน้าคมคายภายใต้แสงจันทร์สลัว ดวงตาเฉียบแหลมกวาดมองไปรอบๆ อย่างไม่วางใจ เขาคือ มิ่ง พรานหนุ่มผู้มีวิชาอาคมแก่กล้า ผู้คนต่างขนานนามเขาว่า "พรานมิ่ง ผู้พิชิตมาร"