ดวงตาสีเลือด

ยิ่งดึกสงัด ความเงียบก็ยิ่งแผ่ปกคลุม ราวกับมีม่านลึกลับบางๆ กั้นกลางระหว่างเขากับโลกภายนอก พรานปลิวรู้สึกเหมือนถูกจับจ้องจากสิ่งที่มองไม่เห็น ความรู้สึกเย็นยะเยือกแล่นไปทั่วสรรพางค์กาย เขาพยายามควบคุมสติ ไม่ให้ความกลัวเข้าครอบงำ ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียง "แกรก!" ดังมาจากพุ่มไม้ด้านล่าง พรานปลิวสะดุ้งสุดตัว หัวใจเต้นโครมคราม มือคว้าปืนแก๊ปแน่น สายตาจ้องเขม็งไปยังต้นเสียง